Het gaat de slecht kant op met de wereld. Iedereen, ook klein pierke, en een hond met een hoedje, denkt dat zijn leven interessant genoeg om vatbaar voor publicatie te zijn. Met als triest hoogtepunt in trieste, intrieste levens deze blog.
Niet alleen getuigt de auteur van een absoluut verdorven en slechte smaak (je weet wel, 4 dagen je tanden niet gepoetst en tijdens die vier dagen als voorlwaardige maaltijd enkel derby pils uit blik gedronken, kortom, naar een festival geweest), maar hij refereert ook nog eens naar de foute blogs. Wat een loser is me dat?
Maar wat ik me nu wel afvraag, zou hij echt helderziende zijn? En die Vanderhaeghe, wat zou dat voor iemand zijn? Die ziet er wel betrouwbaar uit, in tegenstelling tot die zichzelf de hemel in prijzende sossijs...
Naast het feit dat zowat iedereen in de ban van blogs lijkt te zijn, ben ikzelf begeesterd door een hevige Afrika koorts. Zoals het een ware Afrikaan betaamt zit ik met diarree, en heb ik een voor mijn doen mooi diepbruin kleurtje. Dit ter voorbereiding om in de voetsporen van Marc Sleen te treden, die naast koning Leopold II toch nog altijd de Belg is die Afrika hoog in zijn hart draagt. Naast het feit dat hij zijn volk wafels heeft leren bakken, heeft hij tevens zijn volk de geneugtes van de safari leren kennen.
De drang om een exemplaar van de big five in de Serengeti te schieten en om als bwana kitoko de Kilimanjaro te temmen wordt langzaam maar zeker onhoudbaar. Die twee dingen zullen misschien met de hulp van deze mannen gebeuren...
Binnenkort begin ik ook met lariam te slikken, waardoor ik nog paranoïder dan anders zal worden. En psychotisch! Allrighty!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten