Was er de laatste week een verkiezing van de lompste Belg geweest, ik had een zeer goeie kans gehad om dat spel te winnen.

Ik heb de laatste zeven dagen achtereenvolgens in het gat van een andere auto gereden, ben keihard van de pedalen van mijn fiets geschoten (gelukkig kwam ik net naast mijn ballen terecht, anders was deze post op een iets hogere toon geschreven), ben mijn o zo schattige ipod kwijtgespeeld, heb mijn spiegel van mijn auto in frut gereden, ben van de trap gevallen, heb bij het kleren wassen vergeten mijn broekzakken leeg te maken, ik heb vandaag twee keer frieten gegeten, enzovoort enzoverder, met als gevolg dat ik niet meer buiten durf komen. Want dan gebeurt er weer iets.

Misschien is het maar beter zo...