There was almost something rotten in the state of Danemark, maar ik heb in Zweden nergens geen surstromming kunnen kopen, en dus waren we op de terugweg door Denemarken rotvrij. Surstromming is gefermenteerde vis in blik, een Zweedse specialiteit, en gefermenteerd is eigenlijk een posh woord voor rot. Om maar te zeggen, het hoge Noorden, het heeft sinds kort weinig geheimen meer voor mij.

Op het gevaar af om er hier een culinaire happening van te maken, onderstaande foto's vatten de Scandinavische keuken samen.

Je kan in Zweden wel eens een worst met mos (patotis puree) eten, en ze doen er voor de toerist maar al te graag zo'n roze klodder bovenop (naar het schijnt garnalen).

Daarnaast kun je er alle soorten en vormen haring eten, zoals bijvoorbeeld maatjes in een dillesausje, of een gerookt exemplaar, en kun je na de maaltijd wat nagenieten met snus. Voor de Scandinavië newbies, ook wel pruimtabak geheten. Na het een keer geprobeerd te hebben begrijp ik waarom het in België niet groot is, en begrijp ik niet waarom het in Zweden populair is. Tenzij je het er heel warm van krijgt, want het durft daar nogal koud te worden.


Zweden zijn ook allerminst te beroerd om iets in een tube te proppen, en dat gaat van garnalen over paté tot kaviaar, dat zo wel wat van zijn cachet verliest. Het lachend kindergezichtje op de tubes kaviaar is nu ook niet direct het summum van verfijning en elegantie.


Noorwegen daarentegen is qua keuken wat armer, vis vind je daar bijna niet, maar ze hebben er wel lekkere kersen. Die kersen kweken ze onder plastiek op ijskoude fjorden.


De enige vis die ik in Noorwegen heb gevonden was deze, en geef toe, dat is een beetje armzalig. Ik was naar de Noorse fjorden getrokken met het idee dat ik daar van zalmrokerij naar vissershutje ging trekken, telkens een stukje verse vis aangeboden te worden, maar niks daarvan. Twee gepaneerde driehoekjes, dat was alles...