Telkens ik aan het tijdens de verkiezingen gehoorde milieuprogramma van het Vlaams Belang terugdenk (de lelijk oud geworden Anke "wij stellen voor om een studie te laten maken om te kijken of de menselijke activiteit invloed heeft op het klimaat, en als dat zo zou blijken te zijn, dan gaan we voor gepaste actie" Vandermeersch is hun milieu experte) moet ik glimlachen.

Terwijl een sans papier of migrant van de eerste generatie aan zijn muntthee voelt dat het klimaat aan het veranderen is, en dat het hoog tijd is om maatregelen te nemen. Aanpassen aan het klimaat, of oprotten, is mijn devies, en hierbij mag je ook de vrijetijdsbesteding niet uit het oog verliezen. Binnenkort is het in België in de zomer veel te warm om te fietsen of te lopen, er dienen dringend alternatieven gezocht te worden.

Zelf heb ik dat onlangs gedaan, en ik mag zeggen dat ik, afgezien van de fles pastis die er bij past, meer dan klaar ben voor een warmer klimaat. Met deze schatjes mag het hier gerust een mediterraan klimaat worden, ik ga qua vrije tijdsbesteding zeer zeker aan mijn trekken komen, ook al is het veertig graden in de schaduw van een plataan.

Er moet maar gezegd worden tegen mij dat ik iets niet kan, of hopla, daar sta ik al te pronken op de top van Afrika's hoogste berg, of daar ben ik al gestart in een 100 km lange wandeltocht. Niet dat alles wat ik start lukt, maar de sleutels van mijn succes zijn te vinden in mijn falen.

Onlangs had ik iets horen vertellen over een grote zaal vol met boeken, en die gast die met dat vertelde, zei me dat je die boeken voor een appel en een ei kon uitlenen. Bibliotheek noemde die dat. Raar.

Dat wou ik wel eens met mijn eigen ogen zien, en als de gesmeerde bliksem zocht ik op dat nieuwe ding op, eeuh, internet noemt dat, geloof ik, superhandig, je vindt daar zowat alles, ook grappige foto's en zo, of er zo'n bibliotheek ding bij mij in de buurt was. Dat bleek zo te zijn, en alras stond ik in die zaal. Geloof het of niet, maar dat stond daar tjokvol boeken, en wat meer is, je kon die uitlenen. Tjonge, jonge, wat gaan ze nog allemaal uitvinden...

Het eerste boek dat ik vastpakte, was er eentje van ene James Joyce, en dat boek bleek een voorwoord te hebben. In dat voorwoord stond "The first thing to say about Finnegans Wake is that it is, in an important sense, unreadable". Meer had ik niet nodig om de uitdaging aan te gaan, en dat boek ligt nu bij mij thuis, te wachten om gelezen te worden.



En dan begint het, en je moet dat voorwoord gelijk geven. 't Is precies Italiaans of Esperanto, terwijl die James toch wel een Ierse knakker was.


Benieuwd hoe ver ik zal geraken...

Was er van 't weekend een huis verwarmend feestje, een bbq of een buurtfeest annex bbq annex optreden geweest, ik zou daar kunnen over schrijven, of had ik een mountainbike tochtje gemaakt in het Zoniënwoud, petanque ballen in de Aldi gekocht, of Franse cornflakes gegeten, ik zou er iets kunnen over schrijven.

Maar niets van dat alles, bijgevolg moet ik wel schrijven dat ik vandaag mijn beste Frans heb bovengehaald, en op mijn werk aldus een aantal bezoekende Franstaligen kosteloos geëntertaind hebt. Ik denk dat ik in de toekomst op feestjes nog af en toe met dat Frans zal uitpakken, kwestie dat een luimige noot nooit misstaat. Zelfs niet op je eigen begrafenis.