Ik ben veel te weekhartig voor deze wereld. Geef mij een baseballbat, een paar baby zeehondjes, en gegarandeerd, na niet meer dan drie exemplaren beknuppeld te hebben hou ik mijn ogen niet meer droog. Ja, ja, ik heb een hart van koekebrood, het is sterker dan mezelf.

Maar als ik fiets, dan heb ik geen mededogen, en zou ik zo Indiana Jones and the temple of doom gewijs het hart uit een automobilist kunnen rukken, zeker als ze denken dat er enkel auto's in het verkeer zijn, en fietsers niet opmerken.

Want sommige autobestuurders zien fietsers precies niet, het zit in hun blinde vlek. Vandaag ben ik voor de eerste keer dit jaar naar mijn werk gefietst, en in het terugkeren had ik alweer bijna een ongeval. Er stonden lichten, het was groen, ik reed rechtdoor, en van de overkant was er een auto die doodleuk naar links afsloeg, zonder zich er aan te storen dat ik daar ook reed. Ik voluit in de remmen, en slippend kon ik de auto nog net ontwijken.

De les voor vandaag: beste automobilisten, er zijn ook fietsers op de weg! Wie had dat ooit durven denken?