Ik ben de laatste tijd veel te veel in het Mechelse geweest, want ik merkte dat ik het al gewoon begon te vinden hoe het er daar aan toegaat. Ik vond het maar wat normaal dat de straten en publieke plaatsen van een stad bevolkt werden door krapuul allerhande, marginalen en losgeslagen gekken.

Van 't weekend zijn echter de schellen van mijn ogen gevallen, want in Gent gaat het er wel even anders aan toe. Er loopt daar normaal volk op straat, de stad is netjes, je ziet niet op elke hoek een overval, en er is iets te doen. Vrijdag was er filmfestival, zoals op zovele andere dagen in het Gentse, waar er trouwens altijd wel wat te beleven valt voor jan met de pet.

Op zo'n filmfestival kun je kijken naar films zoals 'mala leche', of ook weer niet, want Chileense films zijn zoals Chilenen zelf in de jaren tachtig, ze durven wel eens spoorloos te geraken. Waarop in de filmzaal onaangekondigd de Griekse film 'Hardcore' werd getoond.

Dewelke nogmaals bewees dat 'Griekenland Apenland' een catchy en waarheidsgetrouwe bottom line op Griekse toeristische folders zou zijn.

Hardcore begon veelbelovend, met functioneel kunstzinnig naakt, maar - en ik dacht dat ik dat nooit ging zeggen over een film met veel bloot in - was langdradig en onsamenhangend, en teerde zoals alles van Griekse origine op hun ooit roemrucht verleden, toen het nog normaal was dat je met een wuivende bos op je helm rondliep, en 'eureka!' in bad riep. Kortom, een aanrader als een melancholische, wat verwarde en op bloot beluste Griek bent, anderen kunnen Hardcore gewoon aan zich voorbij laten gaan.

Het is een doelpubliek als een ander.