Coromandel. Door de wind. door de regen, dwars door alles heen. Uitgeput. Zonverbrand. Een gat dat pijn doet alsof het de laatste 2 dagen op een belachelijk klein zadel heeft gezeten. Omringd door Duitsers.

Zo kun je mijn toestand het best samenvatten, na amper 2 dagen fietsen. Ik had vooraf niet gedacht dat een fietstocht in Nieuw Zeeland een wandeling in het park zou worden . Dan kon ik beter een wandeling in een park gemaakt hebben. Maar dat het zo lastig, zo vermoeiend zou zijn, nee, mevrouw, nee, mijnheer, dat had ik niet gedacht.

Deels komt het door mijn voorbereiding. Of correcter, door mijn niet voorbereiding. Vertrekken op een op en top bepakte mountainbike met het zadel hinkie pinkie gewijs centi centimeters te laag en de banden amper opgepompt, door een landschap dat helemaal niet doet denken aan polders, zonder de laatste maanden deftig gefietst te hebben, ideaal is het allerminst.

Na dag 1 over heuvel en dal kwam ik moe en mottig aan in de buurt van Miranda, waar ik mijn tentje op een camping geplaceerd heb. Ze hadden daar hot springs, en dat is iets wat ik weet te apprecieren, zelfs na een dag fietsen. Ik kwam er ook een Kiwi tegen, die me koud bier gaf, en die me 's morgens verwelkomde met eieren en herteworstjes (worstjes gemaakt door een door hem eigenhandig geschoten hert). Ik mocht al meteen bij zijn familie op bezoek komen als ik de buurt was, maar zoals het er nu voorstaat, zal dat er wel niet van komen. Ik ga amper in totaal 100 km ver geraken, met deze wegen en wind.

En dan word ik omringd door Duitsers, Duitsers, Duitsers, en nog eens Duitsers. En een Tjech en een Amerikaanse van upstate New York, maar die zijn amper een tegengewicht voor al die Duitsers. Eentje er van heb ik al sinds dag 1 's avonds aan mijn been, en die wil de hele tijd met me meefietsen. Andre. Niet alle Andre's zijn plezante peren, en deze al zeker niet. Hij mag dan wel een gediplomeerd dokter zijn, en zo iemand in je buurt kan handig zijn bij ziekte of persoonlijke ongemakken. Maar nog een dag of 2 en ik prefereer een onbehandelde, open, geinfecteerde vleeswonde boven zijn gezelfschap. Vandaag doe ik niks, ik had gehoopt dat hij ging verder fietsen, maar neen, hij houdt ook een rustdag.

Morgen gaat het verder, hoger, sneller, op naar hot water beach. Waar je een putje in het zand graaft, daar komt dan warm water naar boven, en je hebt je eigen, natuurlijke jacuzi.

Adios, amigos!