Ik beken. Ik heb een stomme, stomme, echt stomme, echt stomme stomme, en dat er zeker geen misverstanden over zouden bestaan, geweldig stomme kop. Dat bedoel ik niet alleen letterlijk, op de manier dat mijn hoofd er uitziet zoals ze in Polen het liefste hebben, de daar zo geroemde en beminde aardappelkop, of in het Pools de kopski patatski, maar ook in figuurlijke zin.

Ik ga een jaar op reis in de wereld, en naast wat ik meeneem zeg ik wat op mijn werk?

Ik ga niet weg voor het af is.

Daarvoor moet je niet goed bij je hoofd zijn, vooral niet als je iets met computers doet. Ik heb het nagekeken, en ik zit met overuren van hier tot in Tokio, die ik allerminst kan omzetten in frequent flyer miles. En wat erger is, ik zie mijn levenslange droom om eens te staken aan mij voorbijgaan.

Woensdag wordt er gestaakt op mijn werk (crisis weetjewel), en ik kan het me totaal niet veroorloven om mee te doen. Ik had daar zo graag gestaan, autobanden in brand stekend, roepend naar iedereen die wel komt werken "Rat! Vuile rat!" en sporadisch eens een ei of tomaat op een voorruit van een auto gooiend. En nu ga ik zelf werken die dag, anders geraakt mijn werk zeker niet af.

Je mag rat naar me roepen op woensdag...