Naast een militaire discipline (seulement une discipline militaire peut réussir) en een voorliefde voor een goed gepoetste schoen heb ik aan mijn tijd bij de Stasi een voorliefde voor all things Oostbloks overgehouden. Het mag dan ook niemand verwonderen dat mijn reis in de wereld start met een tocht van België naar Bulgarije, en dan dwars door het hartland van het Warschaupact naar Finland, land van duizend meren en miljoenen Finnen. Vooral dat laatste wordt wel eens vergeten...

De voorbereiding loopt op wieltjes, gisteren heb ik flarden van het Eurosong festival gezien. Mocht ik dat niet gedaan hebben, ik was voor een onaangename verrassing komen te staan als ik ergens binnenging waar ze hun lokale muziek spelen.

Waar ik noch warm noch koud werd van onze Tom Dice, werd ik vooral koud van al het gejengel uit het Oosten, of het nu uit Servië, Macedonië, Polen of Wit Rusland kwam. Die liedjes zijn een heel goede manier om snel koppijn te krijgen. Eerst dacht ik er nog aan om mijn route helemaal te veranderen, maar dat zou wat te drastisch zijn, en nu ben ik van plan om een goeie koptelefoon te kopen, en mijn eigen muziek mee te nemen.

Tom Dice, is dat trouwens zijn echte naam, of een eerbetoon aan Miep Dobbelsteen?