Mijn astrologe had me nog gewaarschuwd, als schorpioen is het zot om in één auto op reis te gaan met twee vissen, nog een schorpioen, en een champignon met een snor.

De vissen zouden onderling een school vormen, zei ze, de andere schorpioen zou de vissen het leven zuur maken, ik zou de vissen het leven zuur maken, de twee schorpioenen zouden elkaar het bloed onder de nagels pesten, en iedereen zou de hele tijd zin heb in vol-au-vent, door de champignon. En ze had gelijk. Ze had er nog bijgezegd dat ik niet zou luisteren naar haar goede raad, want ik ben een schorpioen, en ze had overschot van gelijk.

Wat zij en wij vooraf niet wisten, is dat Boedapest en oudejaar vieren, dat dat is zoals peper en zout, melk en koffie, choco en salami. Ze vieren dat daar giganties groots op straat, met klobász en paprika, met toeters en pakken vuurwerk, met drank allerhande, en wat we ook niet wisten, er komen daar een heleboel toeristen op af. Was wel eens sjiek om mee te maken, maar je wil het niet iedere dag voor je deur hebben.

Wat we nog niet wisten, is dat Hongarije een zwemland is, en dat het daar zwart ziet van de thermische baden. Zwemmen, dat is iets voor bomma's, ja, zelfs voor bomma's en bompa's met overgewicht, jicht, hartafwijkingen, handicaps en valse heupen als je het volk in hun badhuizen bekijkt. In Hongarije stikt het van de thermische baden, en dat zat daar vol met flurken die bezig waren de pijp aan maarten te geven. Wie ben ik dan om ze niet te laten genieten op hun oude dag van mijn tempel van mijn lichaam? Veel in het water gezeten, buiten gezwommen en zo, en zelfs een keertje in een radioactief meer.

Wat op zich geen slecht idee is, ware het niet dat ik drie keer in dat meer heb moeten overgeven, ik een uur later geweldige koppijn en een brandend gevoel op mijn vel had, en dat ik 's ochtends opstond met een pak minder haar op mijn kop, en drie tanden minder.

Och, was ik maar weer op de poesta!