Er zijn tik en tok, en die worden netjes in hun nest bemoederd door 2 mama's.
Het witte poeier dat je ziet is geen poedersuiker maar is tegen bloedluizen. Na het broeden zat het hok er van vergeven. Jawel, ik poeier graag eens een kieken.
Er zijn ook tuk, tak en tek, en die worden door 2 andere mama's bemoederd. 2 mama's, want een mens moet openstaan voor nieuwe vormen van samenleving en opvoeding, plus de haan is nogal heftig. Die poept soms eens een kieken letterlijk kapot, en dat is niet het rolmodel dat ik aan mijn kuikens wil geven.
Alles gaat goed met tik, tok, tuk en tak, maar tek, die is dus avontuurlijk.
Vanochtend was die op zijn eentje door de tuin aan het rondlopen en rondpiepen, gevlucht uit het hok met zijn 2 mama's en 2 broers of zussen. Ik vang tek, ik zet hem terug bij zijn mama's, en wat doen die uit dankbaarheid?
Die pekken alle 2 naar mij, omdat ik hun verloren zoon heb teruggebracht.
Dan zie ik dat die geen water meer hebben. Ik geef hen nieuw water, en wat doen die?
Die 2 mama's pekken opnieuw naar mij.
Dan zie ik dat er geen eten meer is, en geef ik hen nieuw eten. Wat doen die?
Ik moet het niet meer zeggen, maar jawel, die pekken naar mij.
Kiekens zijn niet de meest dankbare wezens, dat is de les die ik vandaag wil meegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten