Niet alleen heb ik dit weekend de geneugten en het genoegen gehad om op 2 dagen tijd 3 stadsfeesten mee te kunnen maken, ik heb ook nog een geleende zonnebril gedragen en ben in dit prachtig warme weer met een veel te veel hijgende hond gaan wandelen. Druk. Druk. Druk.

Bij die feesten stak het Wulpse feestgedruis er met kop en schouders bovenuit, en dat was niet alleen omdat de muzikale omkadering verzorgd werd door de plaatselijke fanfare en iemand met een voorkeur om nummers van André "Ons veel te vroeg ontvallen" Hazes te draaien, of alleen omdat je er live op de old fashioned way boter kon zien maken, of alleen omdat er potten gedraaid en gebakken werden, of graan gedorst met een vlegel dat het geen naam had, worsten gebarbecued en frisse pinten in een verzengende hitte werden getapt, nee, het was alles van dat, en nog veel meer, want de klapper op de vuurpijl was ongetwijfeld de verkiezing van de schoonste koei.

Waarbij er een lama met een identiteitscrisis babegewijs probeerde om tot mooiste koebeest verkozen te worden, maar in haar jeugdig enthousiasme en wars van enige kennis over het gedrag van een Vlaamse koe over de hekken sprong, waarbij ze meteen haar kansen om gekozen te worden verbrodde, want welk zichzelf respecterende koe van het blauwwitte ras of kachtelgat springt over een hek van anderhalve meter? Juist, geen enkele, en dus terug naar Andes voor die lama. Feest!