Ik reis om te leren, hali halo, en ik voel me zeer zeker niet te min om wat ik op diezelfde reizen opsteek, te delen met de minderbedeelden op deze harde, harde wereld. Diep in mij zit er ergens een educatief verantwoorde mens verscholen, en op een zondagnamiddag wil die er wel eens uit.

Moest ik bijvoorbeeld nu in Spanje zijn, dan had ik heel veel goesting in een bikini, maar ik ben het niet, dus heb ik heel veel goesting in een croque monsieur, want zo noemen ze die dingen daar.

Moest ik nu in Spanje zijn, dan had ik niet veel goesting in van die piepkleine inktvisjes, want alles van wat uit de zee komt, daar moet ik niet van weten.

Het presenteert anders wel schoon, maar uit de zee is uit de zee.


Wat een Vlaming lately ook graag zegt, is "Geef me maar een glaasje Cava", maar sinds kort weet ik dus ook dat die zin als "Wat een Blaming lately graag zegt, is "Geef me maar een glaasje Caba"" in Spanje wordt uitgesproken. Tja, rare mannen, die Spanjolen.

Spanjolen zijn ook allerminst vies van een beetje commercie. In hun kathedralen zetten ze bijgevolg al vlug eens een coca automaat, of eentje vol snoep, voor als er een hongertje opkomt bij de kathedraal bezoeker.


En als het bij de Spanjaard op properte aankomt, heb je over het algemeen niet te klagen. Behalve dan bij trappen, want als er op een trap een vogel schijt, gaan ze dat niet rap opkuisen.


Voila, educatief én ontspannend, de combinatie kan!