De kop is er af.

De temperaturen waren eindelijk genoeg gezakt, en de eerste winter bbq is dan ook achter de rug. Al bij al is die goed meegevallen, al was het hier en daar nog wat zoeken.

Hoe doe je dat weer om je kolen lange tijd op een goede temperatuur te houden, hoe zorg je er voor dat je vlees niet aanbrandt, want je ziet geen steek voor je ogen in het donker, en vooral, hoe hou je contact met je gasten, want die zitten in die kou liever knus ende gezellig binnen, terwijl jij in de kou al het harde, harde werk staat te doen. Dát zijn de problemen waarmee je op een typische winter bbq geconfronteerd wordt.

Nu, dat contact met die gasten, dat is er gisteren quasi niet geweest, en dat was maar goed ook, want de genodigden waren een ratjetoe van mensen die op een paar maanden heel veel verdikt waren, bronstige stieren van Charleroi aan de Dijle, werklozen die beweerden werk gevonden te hebben, en directeuren met twee man personeel onder zich. Niet direct het publiek dat je op een vrijdagavond in je living wilt, maar tja, je hebt me nooit horen beweren dat het leven een lachtertje was...