Ik ga er nu geen gewoonte van maken om hier af en toe iets te schrijven, en ik hoop dan ook dat jij er geen gewoonte van maakt om wat hier niet uit gewoonte wordt geschreven dan wel weer uit gewoonte te komen lezen, liefste lezer, maar jawel, dit is weeral en wederom een post.

Jubelt, juicht!

Snobisme is me niet vreemd. Zo verkondig ik tegen iedereen die het al dan niet horen wil, dat facebook zo 2008 is, en dat ik ten persoonlijke titel niet dood op facebook wil gezien worden of daar op zit te koekeloeren, als was ik een kip die voor de eerste keer een ei ziet. Er zijn betere en mooiere manieren om tijd te verspillen. Snobisme, ik had het gezegd, het is me niet vreemd.

Maar eerlijk is eerlijk, ik heb wel mijn favoriete facebooker.

Via via via heb ik gehoord, je kan het zo gek niet bedenken, dat er iemand is die iedere dag een foto post op facebook van de dagschotel van de - eeeuh - dag die naar binnen geklepperd wordt, en dat die, als die een pintje opentrekt op zijn terras, dat al eens durft te posten op het wereldwijde voyeursboek. Met soms als cassante onderschrift "pintje".

Jaja, je maakt wat mee, op dat internet.

Omdat jij je de moeite hebt getroost om je computer aan te steken, je internet abonnement op geregelde tijdstippen te betalen, je elektriciteisrekening ook al te betalen, je browser op te starten, daar ofwel door stielo.blogspot.com in te tikken, of via een zoekterm om wat voor reden dan ook hier terecht gekomen bent, je oud genoeg geworden bent om te leren lezen en schrijven, en je bijgevolg toch al wat moeite en tijd in je leven hebt gestopt, je nog altijd aan het lezen bent, je nu nog altijd aan het lezen bent op mijn blog, je zelfs nu nog altijd niet gestopt bent met lezen, ga ik vertellen wat ik vandaag allemaal uitgestoken heb.

Omdat een woord soms meer zegt dan duizend foto's, alle facebookfoto's ten spijt, ik heb vandaag wap gegeten, en het was lekker.