vrijdag, juli 11, 2008

Over oude mensen valt er bitter weinig goeds te zeggen. Ze hebben meestal ergens on the road hun eigen tanden verloren, er hangt vaak een walm van te lang gekookte spruitjes rond, ondanks hun incontinentie weigeren ze tegen beter weten in een pamper te dragen, en dan is er nog dat onsamenhangende, ongevraagde gewauwel waarmee ze iedereen om de oren te slaan.

Maar gisteren heb ik een kwieke, helder van geest zijnde 73 jarige jongeman gezien, en dat was dik in orde. Naar het schijnt haalt hij niet meer die heel lage tonen van de lang vervlogen tijden van zijn jeugd, maar het klinkt nog altijd geweldig als Leonard Cohen in het Minnewaterpark zingt. Met dat zijn boekhouder met zijn geld gedaan heeft wat een Eddy Plankaert zonder boekhouder zelf wel kan, en dat hij een nieuw groen blaadje te onderhouden heeft, treed hij na 15 jaar nog eens op.

Er zouden meer artiesten van dat kaliber in geldnood moeten geraken.

Voor de mensen die er in Brugge niet bijwaren, hier kun je de mens nog eens zien optreden. Amsterdam! Rome! Edinburgh castle! Lucca! Ik zou als ik jou was zeker naar eentje gaan, wie weet wanneer de arme man nog eens cash nodig heeft...

They sentenced me to twenty years of boredom
For trying to change the system from within
I'm coming now, I'm coming to reward them
First we take Manhattan, then we take Berlin

1 opmerking:

Anoniem zei

'Twenty years of boredom', dat waren nogal eens tijden. Ik zit aan dertig jaar of Boredom en ik ben niet nog niet eens dertig. Da's de moderne tijd, blink and you'll miss it.